Yalnız

İnsan kolay etkilenen, manipüle olan bir varlık. Ekseriyetle girdiği ortamı kendine benzetmek yerine o kabın şeklini almaya başlar. Amiyane tabirle iyi çocuk çevresi tarafından bozulur. Bu her zaman böyle midir? Girdiğin ortamla etkileşim kurduğun sürece evet. Fakat günlük alışkanlıklarına devam eder, kendin olmaya devam edersen etkilenmezsin. Diğer yandan yanlız kalırsın. Artık aşağıdakiler ve sen varsındır. Ya da tam tersi yukarıdakiler ve sen. Bu yanlızlık bireyin eğitim seviyesiyle orantılı olarak onun yararınadır. Yanlız kalan kişi iç dünyasıyla baş başa kalacak, pek çok konu üzerine ilk kez düşünecek ya da uzun soluklu bir tez oluşturma aşamasına girecektir. Bu durum en çok zorunlu durumlarda ortaya çıkmakta. For expample hapis, for example askerlik. Buna yatılı okul ya da yurtta kalma durumlarını ekleyebiliriz. Bu durum kişiyi yukarıda bahsettiğim gibi kişiyi iç dünyaya ve düşünmeye sevkediyor. Bu bir süre sonra bir yaratma isteği oluşturuyor. Günlük yazmak bunun mikro örneği. Kişi kendini okumaya verdiyse daha sonraki süreçte yazımı günlük seviyesinin üstüne çıkması kuvvetle muhtemeldir. Bu yanlızlık insanı kibre yönelttiği gibi diğer bir elite(!) hasret doğurmakta. Yakaladığında ise bırakmak istemeyecektir ama ortama yeni giren elit sizi diğerlerinden farklı görmeyecek ya da rakip olarak görecektir. Bu durumlarda kişi yanlızlığını sonlandırmak için daha önce hoşuna gitmeyen hemşehricilik gibi ortak payda arayışlarına girecektir. Bu arayışın başlaması artık kabın şeklini almaya hazır olduğunun işaretidir.