Ayaklarımın üzerindeyim

Şuan halihazırda bir üniversitede eğitim görüyorum. Arada düşünüyorum bu durum bozulursa yani okulu bırakırsam ya da atılırsam ne yapabilirim diye. Bir şekilde hayatımı idame ettirmem gerekecek. Bir daha eğitim hayatına dönmek zor olacaktır. Zaten bırakma, atılma raddesine geldiyse olay beni daha okul kesmez. Evvela askerlik aradan çıkarılır. Şimdi düşünelim ne bok yiyebiliriz diye. İlk olarak çoktandır görüşmediğim teknisyenlik belgem ile ufak bir dükkan açıp bilgisayar tamiri vs yapabilirim. Ama bu iş beni sarmayacaktır. Diğer yandan adetim olmadığı üzere bağlantıları kullanıp bir dergiye yamanabilirim. Diğer yandan ilk kitap tutarsa ikinci bir kitap yazabilirim. İlki kadar tutmasada insanlar merak edip alacaktır. Sınavlara girip askeriyede memur olabilirim ya da bir müzeye başvuruda bulunabilirim. Hiç biri olmazsa vasıfsız eleman arayan bir yere gider ne iş olursa yaparım abi derim. Bu da olmazsa evde bir asalak olarak ölene dek ailemle yaşarım. Evet bazı yükselişlerin önlenemeyeceği bir gerçektir ama yükselen bir şey çakılma potansiyeli taşıdığıda gün gibi glastnost. İşte bu yüzden en kötüsüne hazırlıklı olmalı. Paraşüt ve yedek paraşütün yanı sıra yere serilmiş köşeye atılmış birikim adını verdiğimiz minderler koymalı. Etrafta çelme takacak hain çok. İşte bu yüzden gerçekçi işler peşimden koşmalı ve yere o kadar sağlam basmalıki insan o çelme takan şerefsizin canı yanmalı vurmaya çalıştığında. İşte buradayım olduğum yerde sağlam bir şekilde ayaklarımın üzerindeyim. Altımdaki zemini tutup çekmeleri ise hep aklımın bir köşesinde.